وهابیت با دستاویز قرار دادن عقاید باطل و پوچ غلات و افراد و گروه‌های غالی در دوران اولیه اسلام و هم‌چنین نسبت دادن آنها به مذهب تشیع، سعی زیادی کرده‌اند تا شیعه را متهم به غلوّ و عقاید کفرآمیز کنند. لذا با هجمه‌های وسیع و حملات ناجوانمردانه خود اتهاماتی را به این مذهب وارد کنند، مذهبی که پیرو اهل بیت پیامبرند.
پیامبر (ص) در حدیث ثقلین تمسک به اهل بیتش را ضامن فلاح و رستگاری بیان فرمودند، در عین حال عده‌ای از صحابه بدون در نظر گرفتن این موضوع، اقدام به هتک حرمت خانه فاطمه زهرا نمودند و با آوردن هیزم به درب خانه آن حضرت گستاخی را به نهایت رساندند و در ادامه با وقاهت کامل خود را جانشین پیامبر دانسته و به ناحق بر آن جایگاه تکیه زدند.
جوینی که مقام استادی شخصی همچون «ذهبی» را دارد از پیامبر این‌گونه روایت می‌کند: «هرگاه فاطمه را می‌بینم به یاد حوادثی می‌افتم که پس از من برای او رخ می‌دهد. گویا با چشم خود می‌بینم که ذلّت در خانه وی داخل شده، حرمتش شکسته، حقّش غصب گردیده، از ارث محروم داشته، پهلویش بشکسته و فرزندش در رحم سقط گردیده... .»
شخصی نزد عایشه به امیرالمومنین(ع) دشنام داد، اما عایشه نه تنها هیچ عکس العمل منفی در برابر فرد دشنام دهنده نشان نداد، بلکه به نوعی رضایتش را از این عمل، اعلام کرده و به فرد دشنام دهنده گفت که من در مورد ناسزایی که به علی گفتی چیزی به تو نمی‌گویم. سیاق این حدیث دلالت بر رضایت عایشه از ناسزاگویی به امیرالمومنین(ع) دارد.
جسارت و تعرض به خانه فاطمه زهرا(سلام الله علیها) از اتفاقات تلخی است که دل هر انسان آزاده ایی را می لرزاند. این واقعه جانگداز غیر قابل انکار است و بسیاری از صحابه آن حادثه را به چشم خود دیدند. ولی جای تعجب است که همگی سکوت اختیار کرده و چشمان خود را بر این حادثه بستند و حامیت وقت را مورد عتاب خود قرار ندادند
برخی با پنهان کردن حقایق تاریخی، تاریخ را به گونه‌ای که مطلوبشان است نشان می‌دهند. وهابیت یکی از سردمداران تحریف واقعیتند. آنها پروژه‌های مختلفی را در دست اجرا دارند که از جمله‌‌ی آنها، حسنه جلوه دادن روابط خلفا و عایشه با امیرالمومنین(علیه السلام) است، تا با این پروژه، خلفا را از نقطه‌های تاریک تاریخ و عایشه را از جنگ جمل تبرئه کنند.
توسل اگر چه امری واضح و دربین مسلمانان هرگز ناصواب نبوده است. بنای مسلمانان در این توجه استمداد از خداوند به واسطه و توسل از بزرگانی است که حتما در پیش خداوند ارج و قربی دارند.اما هین عمل در نزد وهابیت مورد نکوهش و تهمت واقع می شود و البته این نکوهش نزد بزرگان اهل سنت هرگز مقبول نبوده و نیست و حتی در مقابل نظر ایشان است
